Happy new year!!!

2017!!!! 

We zijn alweer 168 dagen verder na mijn vertrek... of te wel 6 maanden. De tijd gaat snel hier. Wat een hoop gebeurd, wat veel gevoelt en wat veel nieuwe dingen gezien en geleerd. Dat ik de eerste paar maanden maar niet kon aarden hier en zo graag naar huis wilde, dat als iemand een vlucht terug naar NL had, ik het verdriet kon voelen dat het niet mijn vlucht was. Ik heb op het punt gestaan te boeken. Gelukkig ben ik nog altijd in Sydney. Langzaam maar zeker werd het leuker, kregen dingen een plekje, nieuwe vrienden, een extra baantje, en voelde ik me eindelijk thuis. 

New years eve

Een droom kwam uit, oud en nieuw vieren in Sydney. En dan wel met uitzicht op de brug. Dat lukte, we stonden er naast! WOW! Dat was prachtig. Ik was met allemaal lieve vrienden, natuurlijk Pia, Robin, Elske en Lotte. Lotte is een collega geweest in Nederland. Ze is haar reis aan het doen en was in Melbourne. Het was zo leuk dat ze voor O&N naar Sydney kwam, Sydney de plek waar we beide al zo lang over spraken. "Als je me vraagt waar ik naar toe ga, zeg ik P. Sherman, Wallabyway Sydney!" - Finding Nemo... de haven van Sydney, dat zou de plek zijn waar we elkaar weer zouden zien. Met het uitzicht dat wij deze avond hadden, is dat meer dan gelukt. Het vuurwerk was prachtig! Om 9pm is er kinder vuurwerk wat al super was en toen om 12am... iedereen telde af, op de brug were afgeteld en toen BOEM!!! 12 minuten lang vuurwerk! Geen wonder dat Sydney altijd op het nieuws is in NL.

We gaan het even helemaal anders doen.

 2017 is het eerste jaar waar ik mezelf geen goede voornemens heb opgelegd, het eerste jaar waar ik geen : "2016 was..." heb geschreven en het eerste jaar waar ik niet in NL ben. Dit jaar ga ik het anders doen, ik ga genieten. Met mijzelf. En vrienden. Genieten en een avontuur aangaan. Mijn avontuur. 
Januari wordt een gekke maand, mijn 26e verjaardag komt eraan, m'n moeder komt voor 2,5 week en Pia gaat terug naar Duitsland. Haar reis zit er op. Wat had ik graag gewild dat ik haar eerder had ontmoet. Wat een topwijf is dat! Ik heb nog nooit zo een vriendschap gehad met iemand. Bijna nooit onenigheid, naar als het er is huilen we, zeggen we ik hou van je en praten we de volgende dag verder, wat vaak niet verder te praten dan sorry en een knuffel. Om vervolgens weer de dikste lol en diepste gesprekken te hebben. Pia, als je dit al leest: Ich liebe dich! 

 Kangaroos, Koala's, Possums en Wombats

Met Pia ben ik bijna elke week dat ik het weekend vrij was naar Seven mile Beach gereden om te surfen en als er geen surf was gingen we de omgeving verkennen. Zo reden we naar Canberra. Een hoofdstad die we beide na een uurtje wel gezien hadden en weer door gingen. Onderweg zoveel wildlife gezien. Meer dood dan levend helaas. Wombats, kangaroos, geen koala's... hoe hard we daar ook naar zochten... en in het donker op een haar na geen ongeluk met een overstekende wombat. Nu snap ik waarom wordt afgeraden in het donker te rijden... Elke paar minuten zie je wel weer een kangaroo weg springen of dood langs de weg liggen.

De possum hoorde ik veel verhalen over, ze schreeuwen en zijn bijdehand. Had ze alleen zelf nog niet gezien, terwijl ze bewijze van, gewoon hier in de tuin kunnen zitten. Tot ik bij een collega/vriend en z'n vriendinnetje een biertje aan het doen was in de tuin, uit het niets springt er iets via de schutting een boom in en weer op de schutting... En daar was ie, mijn eerste possum. Waar Eze en Maca (uit Argentinië) hard lachten over mijn verbazing, gezien zij ze elke dag zagen en er liever niet bij in de buurt kwamen. Wat een schattig beestje. 

Op 2 januari ben ik met de kids naar Featherdale Wildlife park geweest. Hier wordt wildlife dat niet meer of nog niet terug kan in het wild opgevangen. De meeste dieren lopen hier dan ook gewoon vrij. Vooral kangaroos. Ik was altijd al gek van deze beestjes, maar na gister nog meer! Ik heb ze eten mogen geven en mogen aaien, naast ze gezeten en minuten lang alleen maar gekeken naar ze met een grote glimlach op mijn gezicht, om vervolgens met een baby Joey, die gered was langs de kant van de weg uit de buidel van zijn dood gereden mama, in mijn armen nog meer te mogen genieten. Dit beestje, met veel te grote oren en achterpoten, ligt hier in mijn armen zijn worteltje te eten, zich niet bewust van hoe verliefd ik op hem ben. Net als de kids, die hadden ook een lach van oor tot oor toen ze hem vast hadden.

Vandaag, nu om eerlijk te zijn, zit ik met de kids in Luna Park. De kids in alle atracties terwijl ik lekker met ze mee ren en dan in het zonnetje op ze wacht. Nog maar een maandje en dan houdt mijn job bij deze familie op. Dan begint mijn farmwork om daarna echt het land door te gaan in mijn autootje. Je wordt zo close met de familie en kids, ze zitten in mijn hart. Ik ga ze missen! Gelukkig houdt het leven na dit werk niet op, en kan ik ze altijd later weer opzoeken.

2017... een nieuw jaar. Mijn jaar. Het jaar waarin mijn zus gaat trouwen, waarin ik nog meer nieuwe mensen zal ontmoeten, er een avontuur wacht, of waar ik verder ga met mijn begonnen avontuur. Lieve vrienden en familie... het was gek om zonder jullie te zijn met kerst en O&N... ik mis jullie. Maar voorlopig blijf ik nog even hier oke?