Nieuwe plannen.

"Jaartje als au-pair, wel farmwork, geen farmwork, toch wel farmwork, jaar reizen en naar huis..." 

Een zin die ik vaak gewijzigd heb. Heel vaak. Om verschillende redenen. 
En het plan is weer veranderd, een nieuw plan die voor sommige misschien niet als leuk gezien gaat worden, ondanks dat ik weet dat iedereen blij voor mij is.

Januari was een nieuwe start voor mij. 2016 is afgesloten, wat heel fijn voelt. 
Ik ben nu 6,5 maand hier en het idee dat ik nog maar 5,5 maanden te gaan heb maakt me bang. Daarom start mijn farmwork in maart. Extra jaar erbij.

Na de farmwork ga ik nog een paar maanden werken en dan kom ik in September 2 weken naar Nederland toe. Kan nu al uitkijken naar de biertjes en om iedereen weer te knuffelen en het grote huwelijk van mijn zus! Maar, na 2 weken moeten we helaas weer afscheid nemen. Ik ga terug naar Australië. Terug naar huis. Het land waar je 2 uur rijdt en in een totaal nieuwe omgeving bent. Zoveel te ontdekken. Laatst op een zondag een tof tripje gemaakt naar Caves Beach. Vroeg weg, je rijdt 2 uurtjes en dan kan je je de hele dag vermaken op witte stranden, rotsen, grotten en blauw water.... Geweldig! 

Australie voelt op dit moment als thuis. Voor hoelang weet ik nog niet, ik kijk niet verder vooruit dan de komende, what ever, jaren? Hoe tof, het op me af laten komen. 

Helaas is het voor Pia even anders, haar jaar zit er echt op. Geen farmwork, geen studie hier... zij moet terug naar Duitsland.  Ze vertrekt over 10 dagen. Als ik haar tegen kon houden zou ik het doen, dat weet ze. Maar ze moet haar studie beginnen. En ik ben trots op haar dat ze, ondanks dat ze al denkt dat het misschien niet haar studie is, ze het toch probeert. Ze gaat ervoor. Eerst proberen anders kan je niet zeggen dat het niks was. Top wijf! 

Op het moment woon ik met 3 gasten in een appartement, heel anders dan bij de familie waar ik voor werkte. Het voelt alsof ik opnieuw op mezelf ga wonen. Ik woon op 1 minuut bij het strand vandaan, 1 minuut lopen bij mijn werk vandaan. Top locatie! 

Ik zou willen dat jullie hier waren, dat jullie dit leven konden zien, mijn leven. Het heel even konden voelen. Wat mijn moeder gedaan heeft trouwens. Die was hier twee weken. Het was zo tof om haar hier aan de andere kant van de wereld te hebben en 'Kijk mam! dit is.... en dat is ...." te kunnen zeggen. Om haar mee te nemen in m'n auto, aan de linker kant van de weg. Om weer even te horen hoe gek het voor haar is om links te rijden en ook links in de auto te zitten. De kleine dingen die mij doen beseffen dat het hier echt wel heel anders is, en toch zo het zelfde als in Haarlem. 

Ik ben gelukkig. Met mijzelf. Met vrienden.  

Bye!