Bye bye and Byron Bye...uh Bay en Kangaroo's

Vanuit mijn kamertje in Vaucluse, 24 oktober om 8:45pm

Alweer 3 maanden geleden kwam ik aan in dit land als een klein, bang, onzeker meisje dat amper engels sprak. Al dacht ik natuurlijk dat ik dit allemaal wel even ging doen. Ik zou in Australië een geweldig jaar tegemoet gaan met deze heerlijke familie! 
Twee schatjes van kinderen in een geweldige stad. 

Hoe langer ik hier zit, hoe toffer het wordt! Hoe beter mijn engels gaat en voel ik me steeds meer thuis hier. Ben bij de Blue Mountains geweest, WOW! Heb alle leuke koffie tentjes en strandjes rond en in Bondi ontdekt.... heerlijk. 
De kids in de familie voelen als mijn kleine broertje en zusje, ze zijn zo lief! Soms zo heerlijk eigenwijs en koppig, oftewel gewoon kind. Ze een knuffel geven voelt zo gemeend. Dat is heerlijk! En mijn werk in de surfshop geeft me heel veel nieuwe contacten en vrienden, ik heb het daar echt onwijs naar me zin. Als ik aan gasten vraag wat ze gaan doen die dag en het antwoord is werken, zeg ik meestal iets in de richting van: ai... ja dat moet inderdaad ook gebeuren, balen! En dan vragen ze en jij? En op dat moment bedenk ik me dat ik op dat zelfde moment al aan het werk ben.... alleen voelt het niet zo. Ik doe wat ik leuk vind, beetje koffie maken, met surf bezig zijn en vooral de gezelligheid met mensen. Nieuwe verhalen horen en delen. 

Ik heb hier een super lief vriendinnetje ontmoet een paar maanden geleden, Pia. Pia is van Duitsland en ik kan het heel goed met haar vinden. We zien elkaar zo goed als elke dag. We delen alles met elkaar, al is dat soms lastig omdat we het beide in het engels moeten doen. Google Translate zou geld moeten vragen voor elk woord dat we opzoeken. Maar... met Pia, en Robin (NL) trouwens ook, ben ik echt heel blij. 

En toen.... Byron Bay!

Byron Bay, veel over gehoord, nooit geweest. Daar moet verandering in komen. Het schijnt een soort hippie dorp te zijn waar je onwijs goed kan surfen. Hippie en surfen... dan horen Pia en ik een campervan, surfboards en veel wijn ergens aan een verlaten strand. Dit werd zo ongeveer ook werkelijkheid.

Pia en ik zijn dus naar Byron Bay geweest. TE GEK! In dat campertje richting Byron. We namen nog een ander meisje mee, Lisa. Lisa uit België. In plaats van 9 uur deden we er bijna 12 uur over op de heenweg door een ongeluk ergens op de Pacific Highway. Waar? Ja ergens in de middle of nowhere... Geen verlichting, geen huizen, alleen een weg en om de zoveel meter waarschuwing borden voor kangaroo's, koala's of wilde koeien en paarden. 

En dan moet je je voorstellen dat als er dan een kangaroo is, en zeker als ik achter het stuur zit, ik dat beestje wil zien. Dus de auto zo gauw als dat ik hem zie aan de kant zet, de auto uitspring en alsof ik een soortgenoot van dat beestje ben, tegen hem begin te praten. Terwijl Lisa en Pia verveeld in de auto achterblijven. Voor hen is dit kangaroo nummer zoveel. 

In Byron aangekomen gaan we ergens op een afgelegen rustplaats naast een snelweg. Lisa slaapt de komende dagen bij een vriend en Pia en ik gaan als twee hippie's op een afgelegen plek aan de wijn. 
's Ochtends om 5.30 am gaat de wekker en ik rijd ons, terwijl Pia nog ligt te slapen achterin de bus, via ons ontbijt naar verschillende spots om te kijken waar de beste surf is voor ons. Wat is Byron ongelofelijk mooi!!!! En het surfen, ging zo goed! 
Omkleden en het water in. De hele dag. Jup... de hele dag, 's avonds op een parkeerplaats dansen met local's die lekker aan het jammen zijn met hun drums en saxofoons  en dat 5 dagen lang. DIT is het leven. Ik voel me intens gelukkig, zelfs ook al zit er geen toilet of douche in de camper en moeten we het doen met koude buiten douchjes. Ik geniet. 

Na 5 dagen gaan we terug naar Sydney. Dat was best even jammer. De sfeer bij Byron is zo relaxt en fijn, wel degelijk een verschil met de stad en het drukke Sydney en Bondi. Daarnaast is de surf gewoon veel beter in Byron EN spannender.... want er zitten haaien. En ja, ook terwijl wij er waren. Het mooie is, dat als er een haai op duikt alle mensen rustig in het water blijven en gewoon hun ding blijven doen. Geen paniek zeggen ze, ze doen meestal niks. Zonde om die mooie golven te laten gaan. En zo bleven ook Pia en ik in het water terwijl er niets vermoedend een haai rond ons zwom hoorde we de volgende ochtend. 

Eenmaal weer thuis en niet 1 maar 20 kangaroo's verder, merkte ik dat ik toch een ongelukkig gevoel kreeg. Ik ben mezelf een beetje kwijt, in Byron voelde ik me top en hier terug in Sydney verdrietig en ben gaan nadenken. Voel ik de breuk meer, maar voel ik me ook meer vrij. Goed nadenken. Wat wil ik? Waar word ik gelukkig van? 

Wil ik wel al terug naar huis na een jaar?

Mijn besluit heb ik in Byron al een beetje gemaakt. Ik wilde weg blijven uit Nederland. Geen tijdsdruk, gewoon genieten. Omdat ik de tijd wil nemen voor mijn reis en niet in tijdsnood wil komen of spijt wil krijgen wat de meeste mensen die ik hier ontmoet en terug naar NL moeten hebben "had ik maar farmwork gedaan..." 
heb ik besloten om farmwork te gaan doen. Zodat ik een heel jaar de tijd heb om het hele land door te reizen in mijn busje. Alleen, als ik dat wil, zal ik eerder moeten stoppen met mijn au pair werk. 

Ik ben een vrij open persoon, maar om dit te moeten vertellen vond ik toch wel erg moeilijk. Maar ben wel blij dat ik het verteld heb, het luchtte op. De familie begreep het, ze willen dat ik gelukkig ben en uiteraard vonden ze het jammer. Ik ook. Maar ondanks dat ik het heerlijk heb hier bij de familie en echt van ze hou, is het nu mijn tijd. Ik voel het. Gaan! 

Het plan staat nu om een busje te scoren en vanaf eind februari / begin maart farmwork te gaan doen en daarna omhoog te reizen naar Queensland, door naar Darwin, Perth, Adelaide, Outback, terug, Great Ocean Road, Tasmania, Gold Coast en weer in Sydney om daarna nog even Nieuw Zeeland mee te pakken. Best een toffe trip leek me zo. Of het ook echt dit wordt weet ik nog niet, zo goed heb ik me nog niet verdiept in alles, maar dat ik het land nu kan gaan zien, dat is zeker! 

Ik voel me vrij, gelukkig en in Australië. WOW!